นานแล้วที่ไม่ได้เข้ามาบ้านหลังนี้
นานแล้วที่ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนเพื่อนคนนี้....
กลับจากชิคาโก (จริงๆ นอกจากรูปภาพ ของฝาก และเวลาที่เสียไป ก็แทบจะ ไม่มีอะไรที่บอกได้เลยว่าไปไหนมา ด้านภาษา ความรู้ความสามารถ หรือสภาพร่างกายไม่มีอะไรบ่งบอกได้เลยว่าไปอยู่เมกา - อเมริกา ก็ได้อ้ะ เผื่อวันหน้าครูภาษาไทยบังเอิญอ่านเจอท่านจะรับไม่ได้ - ไม่มีพัฒนาการเอาซะเลย เรานะ เรา) มาไม่ถึงสัปดาห์ก็เจอเรื่องวุ่นๆ
พอผ่านเรื่องวุ่นๆ มาได้ ไม่สิ เรียกว่า "ไม่ผ่าน" น่าจะตรงกว่า แต่ "ต้องอยู่กับมันให้ได้"
โอเค อยู่กับเรื่องวุ่นวายมาได้สักพัก วันนี้เลยมีโอกาสมาเยี่ยมเพื่อนเก่า (บล็อกนี้ไง) เพื่อนที่ไม่เคยปฏิเสธที่จะฟัง เพื่อนที่ไม่เคยโต้เถียงหรือคอมเม้นต์ เพื่อนที่ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วอยู่ที่ไหน ....แต่คิดถึงเมื่อไหร่เพื่อนก็ยังคงอยู่ที่เดิม อยู่ที่นี่เสมอ (ถ้ามีสัญญาณเน็ต วะ วะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ)
วันนี้ไม่เวิ่นเว้อมาก เจ็บคอ .... หรา!... แค่แวะมาบอกว่า
"เพื่อนแท้ก็เหมือนกับมาม่า ถึงจะดูเหมือนไม่มีราคา แต่พึ่งพาได้ในยามยาก...นะจ๊ะ"
นานแล้วที่ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนเพื่อนคนนี้....
กลับจากชิคาโก (จริงๆ นอกจากรูปภาพ ของฝาก และเวลาที่เสียไป ก็แทบจะ ไม่มีอะไรที่บอกได้เลยว่าไปไหนมา ด้านภาษา ความรู้ความสามารถ หรือสภาพร่างกายไม่มีอะไรบ่งบอกได้เลยว่าไปอยู่เมกา - อเมริกา ก็ได้อ้ะ เผื่อวันหน้าครูภาษาไทยบังเอิญอ่านเจอท่านจะรับไม่ได้ - ไม่มีพัฒนาการเอาซะเลย เรานะ เรา) มาไม่ถึงสัปดาห์ก็เจอเรื่องวุ่นๆ
พอผ่านเรื่องวุ่นๆ มาได้ ไม่สิ เรียกว่า "ไม่ผ่าน" น่าจะตรงกว่า แต่ "ต้องอยู่กับมันให้ได้"
โอเค อยู่กับเรื่องวุ่นวายมาได้สักพัก วันนี้เลยมีโอกาสมาเยี่ยมเพื่อนเก่า (บล็อกนี้ไง) เพื่อนที่ไม่เคยปฏิเสธที่จะฟัง เพื่อนที่ไม่เคยโต้เถียงหรือคอมเม้นต์ เพื่อนที่ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วอยู่ที่ไหน ....แต่คิดถึงเมื่อไหร่เพื่อนก็ยังคงอยู่ที่เดิม อยู่ที่นี่เสมอ (ถ้ามีสัญญาณเน็ต วะ วะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ)
วันนี้ไม่เวิ่นเว้อมาก เจ็บคอ .... หรา!... แค่แวะมาบอกว่า
"เพื่อนแท้ก็เหมือนกับมาม่า ถึงจะดูเหมือนไม่มีราคา แต่พึ่งพาได้ในยามยาก...นะจ๊ะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น