แวะมาอีกทีก็ยังไม่มีอะไรดีๆ จะเขียน (8 กันยายน พ.ศ. 2554;06:40 PM)

สร้างบล๊อกมาก็หลายวันแล้วนะเนี่ย แต่ก็ยังไม่ได้ลงมือเขียนอะไรให้เป็นเรื่องราวจริงจังสักที
ที่สร้างบล๊อกขึ้นมาอะนะ ...

เดิมที่  >>>  ก็ด้วยความอยากรู้อยากเห็น อยากรู้ว่าบล๊อกคืออะไร
ต่อมา  >>>  ความอยากรู้บล๊อกนำมาทำอะไรได้บ้าง ถ้าให้นักเรียนเข้ามาเรียนหรือค้นคว้าในนี้จะได้ไม๊
ตอนนี้ >>> ไม่รู้อะไรเลย ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้ว่าบล๊อกทำอะไรได้บ้างนอกจากบ่นแล้วก็อ่านที่ชาวบ้านเค้าบ่น...เอาเป็นว่า ไหนๆ ก็บังอาจสร้างบล๊อกมาแล้วนิ

"เธอน่ะ(หมายถึงบล๊อก) มาเป็นไดอารีของฉันก็แล้วกันนะ"

ก็ "คน" อยากพวกฉันน่ะวันๆ มีเรื่องให้คิด ให้เจอ ให้ทำ ตั้งมากหมายมันก็เลยมีหลายเรื่องที่อยากเล่าหรืออยากบ่นออกมาบ้าง แต่

เวลาที่.....เล่าความจริงก็หาว่า "ไม่จูงใจ"
           .....ใส่ความเห็นก็หาว่า "โม้"

           .....ปรึกษาคนใหญ่โตก็หาว่า "ไร้สาระ"

           .....ปุจฉาผู้มีธรรมะก็ "เข้าไม่ถึง ฮ่าๆๆๆๆ)

เยอะ!!! ไล่ๆ ไปจนเท่งทึงยังไม่รู้ว่าจะหมดรึเปล่า

เอาเป็นว่าการมาบ่นไว้ที่เธอน่ะเจ๋งสุดละ บ่นแล้วสบายใจสุดๆ ประมาณว่า คิดเอง เออเอง ถามเอง ตอบเอง...แบบที่แถวบ้านเดี๊ยนเรียกว่า "masturbate" ถ้าเป็นการบริการก็ "one stop service" แต่ถ้าเป็นภาษาพุทธะ เรียกได้สวยหรูว่า "จิตภาวนา - ดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า จิตนี้เป็นธรรมชาติปภัสสรคือผุดผ่อง แต่จิตนี้เศร้าหมองไปเพราะอุปกิเลสคือเครื่องเศร้าหมองทั้งหลายที่จรมา แต่ว่าจิตนี้ก็ปกิบัติให้หลุดพ้นจากอุปกิเลส คือเครื่องเสร้าหมองที่จรมาได้ (สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก วัดบวรนิเวศวิหาร)"

เฮ่อ!! วันนี้ยังไม่บ่นอะไรนะ แค่แวะมาทักทายเฉยๆ ไม่มีเรื่องมีราวอะไรเล๊ย จริงจริ๊ง ฮ่าๆๆๆๆ

นี่แหละความคิดและความขัดแย้งในสมองน้อยๆ ที่บ่นไปถึงไหนก็คงได้บ้าไปถึงนั่น።።።ชะแว๊บบบ จบ